Van Salary naar Andavoaka

Geen idee waar we zijn op de kaart. Zullen we nog een nacht blijven? Nee, want Anda moet een mooi Vezo vissersdorp zijn. Je kunt er van alles doen, waaronder snorkelen en het mooie rif bekijken wat voor de kust van Madagascar ligt.

Er rijden twee mannen mee het eerste stuk. Ik ben er allemaal niet zo gerust op eigenlijk. Het eerste stuk hebben we een gids en dan?

Als ze uit willen stappen tekenen ze in het zand uit hoe we moeten rijden. Tot onze verbazing heeft Maps.me zich weer herpakt en is uitgedanst. Niet naar de aanwIjzingen luisteren.

De hele weg rijden we door een enorme zandbak, maar de omgeving is prachtig. We zien veel baobabs. 
Als we ons even afvragen of we nog steeds goed rijden, hebben we een tegenligger. Dan is het goed. 
Plotseling is er een soort slagboom over de weg. We moeten 10.000 MRA betalen. Waarom is geen vraag, gewoon doen, dan ben je er vanaf. Dit is op zich een goed teken. We zitten op een weg die meer bereden wordt.

Af en toe is er wat onzekerheid. Hebben we op de splitsing de goede kant gekozen. Wat zegt Maps.me? De omgeving is nog steeds prachtig. Het is een rotsen, maar tav de natuur is het het waard.

Ik zie een auto rijden en meteen is die weer verdwenen. Er is een dorpje en Clemens heeft em ook gezien. Een van de mannen moet naar hetzelfde dorp als wij en wil graag van onze taxi diensten gebruik maken. Hebben wij over deze zandvlakte mooi een gids. 
Als we in het dorp aankomen is er veel levendigheid. We vinden ons hotel meteen.

Coco Beach. Ik had het thuis al opgezocht. De prijs is zeer goedkoop. Dat mag ook wel een keertje na alle dure uitspattingen. 
 

We hebben een prachtig uitzicht op zee. Vanochtend bleek een bier flesje in de koelbox opengegaan te zijn en onze miljoenen dreven in het bier. Dus geld drogen op tafel. Dat lukt hier goed. Dan is er koffie. De koffiebus is open gegaan in de tas en nog net niet leeg, maar alles zit er wel onder. Dus hebben we even een klus. 
Er staan emmers water bij de douche. Al dat is geen goed teken, maar er komt gewoon water uit. Misschien is dat soms ook anders.

Als ik de kopjes omgespoeld heb en het planchet af wil vegen stort dat onderuit.

Onder de wastafel loopt water als ik de kraan laat lopen. Meteen hebben we een zwijnenstal in het huisje, want onze voeten zijn bijzonder vies.

We installeren ons in een stoel, bestellen lunch en genieten van het uitzicht. Heerlijk, hier blijven we morgen ook. Lekker zwemmen,  misschien snorkelen. We zien wel.
 

De wind trekt aan en wordt storm. We kunnen voor ons huisje bijna niet zitten en besluiten het vissersdorp in te lopen. Oh, oh, oh. Heel kleine hutjes, maar wel allemaal blije mensen.

Terug gekomen waait het zo hard dat ik besluit bij het restaurant te gaan zitten, in de schaduw om te werken aan dit blog. Clemens komt me gezelschap houden, hem is het ook te gek geworden.

Ik zie dat het morgen en overmorgen ook nog zo gaat waaien. Zien wat we doen.