Een klein moment van onbedachtzaamheid…

Dinsdag 31 mei

Ik ben achter met schrijven, omdat internet hier in de middle of nowhere bijzonder slecht is. Meestal is het er niet.

Dinsdag een dagje niks. Lekker relaxen voor de camper, lezen, zwemmen, etc

Na de koffie gaan weer ff zwemmen. Nouzie mee. Ze bepaalt tegenwoordig zelf wanneer het wel genoeg is en zwemt dan, ondanks mijn roepen naar het strand en gaat daar liggen wachten tot ik/wij ook komen. Als het te lang duurt komt ze er nog even weer in. Nu wacht ze op het strand. Ik maak een sierlijke duik en voel een soort van “ plop” in mn oren. Oh mijn god, de hoortoestellen. Gauw uitdoen en in de camper leggen. Ik heb ook wel eens onder de douche gestaan met hoortoestellen in, dus zal het zo’n vaart niet lopen. Onbezorgd ga ik terug het water in. Als we terug zijn bij de camper doe ik ze in de oplader. Eentje laad mooi op. De andere niet. Ooooooooh , en nu?

In de zon leggen of niet. Blazen? Niks helpt. Op internet zoeken wat te doen. De audicien bellen. Die neemt natuurlijk niet op, maar belt in de avond terug. Een advies is steeds hetzelfde. In rijst leggen. Of openmaken en de batterij er uithalen, dan reset het toestel zich. 
We krijgen hem niet open. Dan maar in de rijst. Geduld hebben. 
Nu ben ik dus slechthorend en dat is op zn zachtst gezegd niet fijn, maar stressen heeft geen zin.

Nu ik me niet kan concentreren richt ik me maar op de rest van de reis, het noorden van Griekenland, Albanie, de rest van Montenegro en Kroatie. We besluiten na de Pilion weer noordwaarts te gaan. Er is nog veel te zien. Ik ben mn erg benieuwd naar Albanie.

Na het eten worden we getrakteerd op onweer. Waar we kijken weerlicht het. We zitten heerlijk buiten te genieten van het schouwspel. Als er dan ook nog steeds vuurvliegjes  voorbij komen is het wel helemaal compleet. Zo mooi is het om in de avond aan zee te zitten en je de lampjes aan de overkant kunt zien. 
Het blijft nog lang droog, maar laat op de avond gaan de regenluiken toch open.