Rust en nieuwe plannen

Maandag 27 juni

We hebben een weggetje ontdekt, om niet via de hoofdweg naar het volgende dorp te kunnen met de fiets. We haken op tijd de fietskar aan ivm de warmte gaan we meteen na het ontbijt. De route gaat over een weggetje wat een auto breed is door het berglandschap langs de kust. We genieten van de prachtige uitzichten over de zee met de vele eilandjes voor de kust. Het is warm, het is soms stijl, maar te doen. Na bijna 4 km bereiken we een dorpje en gaat de weg met een u bocht zo stijl naar beneden dat we moeten omdraaien. Hier zouden we nooit meer terug tegenop komen. Jammer dat het niet verder kan. In het dorp doen we nog ff wat boodschappen in de buurt super en eenmaal thuis hebben we het astronomische aantal km van 8 gefietst. Maar ’t was het wel waard. 
De rest van de dag puffen we in de schaduw, zwemmen en lezen. We koken zelf. We bedenken hoe nu verder, want de laatste week is ingegaan. We besluiten nog een dagje over te staan in Slovenië. Hopen dat dit haalbaar is. Het eerste stuk in Kroatië is geen snelweg en we moeten hier nog twee maal de grens met Bosnië Herzegovina passeren, omdat het land een stukje kust heeft. Hoe hebben  ze dit indertijd toch allemaal zo raar kunnen bedenken. 

Vandaag dinsdag 28 juni

We krijgen nieuwe achterburen. Niet dat dit zo bijzonder is, maar ze hebben een hondje. Nouz laat meteen even weten dat dit haar camping is. Dat is niet netjes van haar. Het hondje heeft het formaat van een redelijke kitten met heel grote oren. Als het blaft, lijkt het alsof er op een piep popje wordt gestapt.
Italiaanse mensen. Daar houden we wel van. Als de man met het hondje voorbij loopt, wil Nouz kennis maken. De man schrikt en trekt het beestje zo aan het riempje de lucht in. Ik vraag hem of hij Duits of Engels spreekt. Helaas. Ik probeer hem duidelijk te maken dat het beter is de hondjes kennis met elkaar te laten maken. Dan is het gedoe afgelopen. Na meerdere malen te hebben gezegd dat zijn hondje een vrouwtje is en ik heb geantwoord dat die van ons dat ook is, zet hij het beestje neer en komt alles goed.

Nouz maakt er tegenwoordig een mooi spelletje van als ze uit het water gaat. Dan rent ze via een sluipgangetje naar de camper en komt via de andere kant weer terug. Clemens is haar dan kwijt. Vervolgens komt ze weer terug het water in. Vanuit het water gezien is dit een mooi tafereel. Het is hier zo gemoedelijk en rustig dat dit allemaal kan. 
Clemens doet een paar boodschappen en we koken weer thuis.

Vandaag geeft de thermometer 36 graden aan. In de schaduw in het goed toeven. We gaan alleen een warme nacht met min. 28 graden in. Toch kam ik Nouz en maak Clemens ook weer toonbaar met de tondeuse. 
We ruimen alvast wat op voor morgen en genieten de laatste avond van ons mooie plekje hier in Slano. Het is nu ook goed zo, hoe fijn het hier ook is.  Morgen weer nieuwe uitdagingen.