Van Ranamofana naar Ambalavao

We gaan al op tijd op pad. De zon schijnt.

We gaan eerst naar Lac Sahanbavy, waar een hotel aan het meer zou moeten zijn. Aanvankelijk is de weg goed. De laatste tien kilometer is die dusdanig slecht dat we volkomen door elkaar worden geschut. Maar de route is mooi. Wederom het landschap, de dorpjes.... alles maakt dat het het waard is.

Het meer stelt niet veel voor en het hotel is erg gelikt, voor wat ons betreft. Niet een plek om te blijven.

We reizen verder naar Fianarantsoa om te tanken, water te halen, pinnen (1.600.000) en de oude stad te bekijken. Je bent hier zomaar miljonair. In de oude stad gaan we lunchen in een restaurantje waar alles met streekproducten is bereid en dat proef je. Thee uit de buurt, vanille uit de buurt etc.

Ik probeer de vrouw duidelijk te maken dat ik die thee wil kopen. Jammer genoeg begrijpt zij mij niet en ik zie niet iets wat er op lijkt wat ik kan aanwijzen. Dan houdt het op. 
 

We rijden verder naar Ambalavao en proberen Lodge Tsiniemprihy te vinden. We komen overal, zelfs op de markt. Uiteindelijk vragen we een taxi tuktuk, die voor ons aan rijdt.

Onderweg is het landschap verandert in dorre beplanting en kale rotsen, maar daarom niet minder mooi. De temperatuur is gestegen tot respectabele hoogte.

Het ziet er mooi uit, maar we zijn de enige gasten. De enige die ons warm verwelkomt is de hond. Dat voelt niet goed. Onze kamer is wederom een huisje. Mooi. En ja er is WiFi. Maar nu niet. Vanavond pas. Jaja, dat zal.

Maar..... het klopt. 
 

Ons diner is klaar. Hierover kunnen we kort zijn. Het is niet te eten!

Inmiddels is iedereen weg en zitten wij nog in het restaurant de blog te schrijven.