Van Bovec naar Fara aan de grens met Kroatië, overgang Delnic.

30 april.

De zon schijnt al als we opstaan. We kunnen buiten ontbijten. Das pas fijn. We lopen even naar het dorp, halen brood, een gebakje en pils. 😉 De basisbehoeftes.

We halen een kaart met diverse wandelroutes bij de tourist info. We besluiten de langste wandeling, 10 km, 3 uur, te doen langs de Soca rivier. Er zitten een paar vervelende stukjes in, maar de route is fantastisch. We komen nog bij de camping langs waar we ook al eens hebben gestaan. Het is mooi te zien hoe veel mensen rondom Bovec sportief bezig zijn. Raften, kanoën, fietsen, wandelen etc. 
We zijn blij dat we na 3 uur terug zijn. Ook Nouz heeft het helemaal gehad. Geen zin hebbende in eten koken, besluiten we in het dorp te gaan eten. Tip: bestel ook in Slovenië nooit een glas wijn. Het gaat er op lijken dat we vanaf nu of een fles wijn bij het eten moeten bestellen of een biertje. 
Paniek voor het naar bed gaan. Nouzie even uitlaten zonder riempje aan. Dus gaat ze in het pikke donker op avontuur. De camping is aardedonker. Dus zoek een zwart hondje in het donker. Gelukkig is ze snel terug.
 

1 mei.

Bij het opstaan regent het. Dan is de keus gemakkelijk. De voorspelling is steeds slecht, dus besluiten we te vertrekken. Gisteravond goed gekeken hoe we naar Koper aan de kust zouden gaan, zo veel mogelijk volgens de uitgestippelde route. We besluiten toch de kust te laten liggen en de oorspronkelijke route te volgen. Van Bovec naar Tolmin, Idrijka, Planina naar Fara als eindpunt. Dat laatste stond niet vast, maar daar is een camperplaats.

Een half uurtje na vertrek passeren we een mooie waterval. Slap Boka. De grootste van Slovenië. Via een stijl pad naar boven komen we op een uitzichtpunt, wat net zo veel uitzicht op de waterval biedt als vanaf de weg. Met de 10km van gisteren nog in de benen is dit ff balen, maar hebben we toch weer wat beweging gehad.

Tot ongeveer begin van de middag is het lekker weer en droog na de eerste bui van vanochtend. Dan gaan de hemelse luiken open. We krijgen onweer en stortregen. Dit blijft de hele middag en avond voortduren. De route is echter zo mooi dat het onze pret niet drukt. 
Ik kan iedereen aanraden Slovenië te bezoeken en van de gebaande paden af te gaan. Zo veel mooier dan toen we hier eerder een keertje waren en verder gingen naar Kroatië. Ik heb mijn beeld 180 graden bijgesteld. De wegen zijn niet goed, maar er wordt druk aan gewerkt. Een land volop in ontwikkeling. 
Er zijn bijna geen overnachtingsmogelijkheden en rijden door tot Fara pal aan de grens met Kroatië bij een, weet ik veel, één of ander centrum. Prima plek.