Een veel bewogen dagje

Doordat we alles elke avond opruimen, omdat we vrij staan, kunnen we nu eens een beetje op tijd vertrekken.

Ik loop nog een laatste keer naar het dorp.Dag Agia Kyriaki. Het was hier heel fijn.

Het eerste stuk van de route is terug zo we gekomen zijn. Dit kan niet anders, omdat er maar één weg is. Geen straf, want het is prachtig. In Milina zien we een bakker. Als Clemens de camper zo dicht mogelijk langs de kant van de weg wil zetten, tikt hij met de camper net tegen een oude scooter, die omvalt. Dat wist ik niet, maar ik hoor een hoop gedoe achter de camper en zie in de spiegel een boos schreeuwende vrouw, een scooter die op de grond ligt en een man er bij. Ik pak de beurs om brood te halen en ga ff vragen wat er loos is. Toen de scooter viel, was een klepje losgeschoten en de accu er uit gevallen. Nu is er een draadje los.De man die er bij is en een beetje Engels kan, heeft z’n bedenkingen of het draadje al niet los heeft gezeten. De vrouw is furieus. Ondertussen drukt ze nog even een lampje wat er bij hangt, terug in de fitting. Ze zegt niet dat dit onze schuld is gelukkig. Die valt er uit, omdat ie zo vreselijk verroest is. Het draadje komt niet meer vast, omdat niet duidelijkeid, waar het ooit vast heeft gezeten. De vrouw is gesust en ik haal brood.

De route is subliem. We willen nog naar een strandjes, maar na 6 km rijden van de weg af, blijkt het een parkeerplaats te zijn en het strand is bereikbaar via een lange trap. Dat is allemaal niet aantrekkelijk, dus rijden we weer terug. We rijden door en genieten van het landschap.

Als we een piep klein dorpje binnenrijden blijkt er een restaurantje te zijn langs de weg. We kunnen de camper goed parkeren. Ik ga nog even naar de wc. Ik hoor een klap. Met één hoortoestel kan ik niet altijd de geluiden goed verklaren. Als ik uit de wc kom en in de spiegel kijk, zie ik een bus dwars over de weg staan. Wat nu weer? De schoolbus is gewend te keren precies op de plek van de parkeerplaats waar wij staan. Clemens heeft hem aangeboden de camper een beetje te verplaatsen, maar de man is ongeduldig. Hij rijdt achteruit tegen onze camper aan. Het loopt af met een kras. We maken er verder geen werk van.

Natuurlijk ben ik flauw, maar ik merk dat Clemens echt boos is. 
 

Het restaurant heeft een soort balkon met superuitzicht over de bergen. We worden door een kind ontvangen. Even later komt er een moeder de vrouw vragen wat we willen. Biertje graag en de menukaart. Het biertje komt na enige tijd, evenals de menukaart en een kan water. Dan gebeurt er verder niets. We hebben geen haast, maar willen toch wel graag verder, want nog een nachtje Pilion it er niet in. Dit betekent nog 200 km te gaan naar Kalambaka. Niet ver, maar  hier is dat anders.

Als het al te lang duurt, gaat Clemens maar eens vragen of we haast kunnen bestellen. We hebben iets lekkers uitgezocht.  En dat heeft ze allemaal niet. Alleen kalfsvlees en lamsvlees in tomatensaus. Zeg dat dan meteen, dacht ik. Het eten is overigens overheerlijk.

De route wordt minder aantrekkelijk, maar ja onze lat ligt ook wel erg hoog na wat we allemaal al gezien en gedaan hebben. Na Volos, net buiten de Pilion, is het snelweg naar Larissa. Das saai. Kan ik onderweg mooi een slaapplek zoeken voor als we toch niet verder willen of een camping in de buurt van Kalambaka. We maken een koffiestop op een parkeerplaats bij een tankstation. De zon is een beetje weg, nadat we daarnet 42 graden hadden. Er is onweer op komst. Gelukkig, denk ik, laat die regen maar komen en het wat af laten koelen. Dit is niet te harden.

Als we weer rijden zegt Clemens: help me even. Ik zit slaapplekken te zoeken. Helpen hoezo. Ik zie hem in een wat rare houding zitten. Ik dacht dat hij zich bukte ergens voor. Hij zit met één hand omhoog en gebogen hoofd. Dan zie ik het. Het hefbed is naar beneden gekomen. Goh, laat ik dat nu niet gemerkt hebben. Voordat ik dit merk, zou hij al met z’n hoofd op het stuur gezeten hebben. Stoppen. Waarschijnlijk is het bed niet helemaal goed vast gezet, toen we het dekbed er op hebben gelegd. Alweer krijg ik toch een beetje de slappe lach. Ik was zo druk met zoeken, dat ik ff moest schakelen. Sorry!

We schieten goed op. Er zijn drie campings. Eentje is heel populair, daar heb ik vaak wat over gelezen. De kans dat : “we zijn er bijna “ daar ook komt is aanzienlijk. Ze gingen na KTo Gatzea nl naar de Meteora. Eentje heeft negatieve recensies vanwege het slechte sanitair, maar heeft wel een mooi zwembad, de andere licht wat verder uit de richting. We kiezen voor Vrachos. Als we er aan komen,  lijkt de camping aardig vol en zien we nu niet meteen een aantrekkelijk plekje. Dan blijkt inderdaad de ANWB en ook nog de NKC te komen met een groep. Daar houden ze een heel groot deel van de camping vrij voor. Prima, geeft ons dan onze ACSI kaart maar terug, dan gaan we weg. De man is flauw. Hij vindt dit onzin. Geven die kaart, anders raken wij ook gepikeerd. Het is al tegen 19.00 uur, we zijn bijna gekookt, hebben trek in eten etc. Dus geen zin in discussie.

We gaan naar camping The Cave. Een niet echt Griekse naam. De camping is klein, maar heeft leuke plekjes. Er zijn maar weinig kampeerders. Heerlijk. En………de Meteora voor onze neus. ‘S Avonds ook nog verlicht.Wat wil een mens nog meer. De eigenaar is zeer vriendelijk en blij dat er mensen komen. We krijgen koffie en water. Van warm eten komt niets meer, maar een broodje bij de koffie kan ook.

Dan wordt het tijd voor een douche. Inmiddels is het donker en de camping is niet verlicht. De douche is echt catastrofaal. Eerst een lange tijd koud water, dan loei heet water.  Hoe krijg je de het ingezeepte lichaam ontzeept als het water kokend heet is? Gelukkig wordt het na een behoorlijke tijd weer koud. Het water loopt ook niet weg, dus heb ik een zwembad gecreëerd. De wasbakken zijn niet schoon en hangen scheef aan de muur. Door het waterballet zijn m’n slippers en toiletzak die ik op de grond had gezet ook nat geworden.

De Meteora is prachtig verlicht. Je schijnt het op de fiets te kunnen doen. Een rondje van 15 km, 7 kloosters. Ik ben benieuwd wat de dag van morgen ons brengt. Het is in ieder geval niet zo warm vannacht. Heerlijk.