Naar Antsirabe

Onze auto is wat we ervan gehoopt en verwacht hebben. Inclusief telefoon, kist op de achterbak met een grote koelbox erin, een noodknop op de stuurkolom, zodat we altijd alarm kunnen slaan als er echt nood is. Dit bericht komt dan bij de verhuurder terecht. We vertrekken om ongeveer 10.30 en volgens de berichten kunnen we na ongeveer 5 uur in Antsirabe zijn. Echter, we zijn niet de enigen bij pad in Antananarivo. Een te gekke film trekt aan ons voorbij om de stad uit te komen. Een ongelofelijke wereld om ons heen die als onwerkelijk voelt, ondanks al onze reizen door meerdere landen in Afrika. Niet alleen de drukte, maar de mensen, de armoede, alles. Ik ben zo in beslag genomen, dat ik me achteraf realiseer dat ik helemaal geen foto’s of film heb gemaakt.

Gelukkig hebben we Maps.me thuis al geïnstalleerd en kunnen we de weg goed vinden.

Eenmaal op de RN 7 worden we opgeslokt door de fantastische natuur. Wat bijzonder.

In Behenjy lunchen we. Deze plaats moet bekend zijn vanwege de fois gras die er gemaakt wordt. Hiervan hebben we niets gezien, want de tijd begint een beetje te dringen. Het begint halverwege de middag te regenen en onweren, het zicht wordt slecht, evenals de weg. Om 18.00 is het sowieso donker, maar met dit weer zal dit vroeger zijn. 
Al slingerend door een soms moeilijk zichtbaar, maar mooi landschap bereiken we Antsirabe en het schemert al.

In de Bradt zoeken we een hotel en kiezen voor hotel Antsirabe. Hoe toepasselijk. Daar blijkt dat we de auto aan de straat moeten laten staan. Dat lijkt ons geen goed idee, dus rijden we naar hotel H1. Dit blijkt aan een heel smal pad te liggen. Parkeren is een crime en als we eenmaal staan, blijkt ook dit hotel vol. Het regent echt pijpenstelen en inmiddels is het donker. De een rijdt met licht, de ander niet. Mensen die karren trekken of ossenkarren, fietsers. Niemand heeft licht. We besluiten naar het eerste hotel terug te gaan. Dit is ook vol. Totdat de manager er bij komt. De familiekamer is nog vrij. We hebben een kamer met 5 bedden. En wat schetst onze verbazing. We mogen de auto in hun garage zetten. Hoe lief is dat. We moeten wel meteen ff zeggen wat we willen eten, anders kan de kok het allemaal niet aan. En wat ook mooi is, ze hebben rode wijn. We genieten van een heerlijke warme maaltijd en........ het regent nog steeds.