Van Ambalavao naar Ranohira

5 november 2019 - Ranohira, Madagaskar

Niet alleen het eten was slecht, ook het bed. Het is dusdanig instabiel dat ik in mijn fantasie beleefde dat we in de nacht met het hele zootje in zouden storten. 
We vertrekken op tijd na een toch wel goed ontbijt.

Het landschap verandert steeds meer in een dorre toestand, nog steeds erg mooi. Bergen, kale rotsen en verdord gras. De temperatuur stijgt snel en de armoede neemt toe. Huisjes hebben plaatsgemaakt voor hutjes. Zo we eerst nog vonden dat iedereen toch wel zo’n beetje aan het werk is, zien we nu maar weinig mensen werken. Men hangt veel rond in hun dorpje en kinderen gaan niet naar school. We hebben onderweg al veel gezien dat men stenen maakt om huizen te bouwen. Voor mijn gevoel maken ze meer stenen dan ze ooit huizen kunnen bouwen, maar dat zal wel niet zo zijn. Wat we nu steeds meer zien doet pijn. Nog erg jonge kinderen die hier 12 stenen per keer mee nemen op de rug tegen een helling op, om ze aan de straatkant te leggen. Klaar voor vervoer. Daarachter worden de stenen met de hand in een mal gegoten. Ik denk dat hun ruggen al versleten zijn voordat ze volwassen worden. De meisjes dragen ze op hun hoofd.

Er rijden niet veel auto’s meer. Hoofdzakelijk busjes en een enkeling fietst.

We zien iemand met de dood varken achter op de fiets. Een ander heeft levende hanen achterop. Daar kunnen we dan wel weer om lachten.

De weg vervolgt zich nogal stijl omhoog een een van de weinige verkeersborden die we tot op heden hebben gezien vertelt ons dat we gedurende ongeveer 8 km op een zeer gevaarlijks weg rijden. Hier begrijpen we niks van, want er is niks mis mee.

We rijden verder over een hoogland plateau. Dor, kaal en niks te zien.

Ihosy is een grote stad waar we willen tanken. Echter alle tankstations zijn zonder diesel.

Waarom? Nobody knows. 
In Ranohira, wat een dorp is, is ook een tankstation, maar ook daar geen diesel. Morgen zou die er wel moeten zijn. Maar ja, elke dag is er weer een morgen, je weet het maar nooit in Afrika.

We zoeken dit keer een wat beter hotel en vinden H1. Een heerlijke plek, met een zwembadje en goed eten. Ons huisje is fijn.

Later in de middag bespreken we onze tour door het Isalo NP met de gids. Morgen 8.00 aantreden. 

Foto’s

4 Reacties

  1. Marrie:
    5 november 2019
    Ach die arme kinderen. Zo anders als hier. Het zijn wel mooie foto's. Hopelijk is er morgen diesel.
  2. Henny:
    6 november 2019
    Hiep hoi, we hebben kunnen tanken Marrie. Gasoline en water. Bijna de belangrijkste levensbehoeften hier.
  3. Ingrid Volman:
    8 november 2019
    Indrukkenwekkend, triest en mooi zijn de foto's
  4. Henny:
    9 november 2019
    Zeker indrukwekkend en af en toe luxe is fijn, met name als het reizen zwaar is en daarbij de temperatuur zeer hoog.
    Nu weer verkast, maar de verhalen van gisteren kon ik nog niet schrijven. We waren verkeerd gereden, vast komen te zitten. Verhaal komt.