Een dagje nuttige dingen

De zon wekt ons op tijd.Vandaag wasdag, want het bed moet verschoond worden. Dus na het ontbijt an die Arbeit.

Nouz neemt weer eens de benen op terugweg van de strandwandeling. Dus strafexcercitie.

 Clemens gaat bij de receptie vragen hoe het moet op de camping met de was. Er is een wasmachine. De wasmachine is van dezelfde leeftijd als het toiletgebouwtje achter het restaurant. Oude tijden herleven. 😃

De wasmachine is een bovenlader met zo’n draaiding, net als vroeger in een lavet. Hier en daar wat roest aan de buitenkant, maar de binnenkant is prima. Als we na enige bestudering en trial and error het muntje er in hebben, gebeurt er niks. Wachten en toch maar weer vragen. Als de man komt zegt hij dat we in Griekenland zijn en dat we “no angst” moeten hebben. Het komt vanzelf. En de temperatuur kan niet worden ingesteld. De was wordt gewassen met water wat van een vat op het dak komt, opgewarmd door de zon. Gelukkig is dit was wat niet gauw te heet gewassen kan worden en anders hebben sommige dingen pech. 
Dan is Nouz aan de beurt. Kammen en ontzwollen, het wordt hoog tijd. Dit leidt tot wat kijkers af en toe en een Roemeense man waarmee ik even aan de praat raak. ( hier op de camping zijn veel Roemenen, Hongaren, Noord Macedoniërs en uiteraard Grieken). Allemaal vaste gasten.

Dan is het tijd om te zwemmen, alle drie. Heerlijk. Nouzie heeft het op enig moment wel gezien, gaat er uit en doet haar poepje pontificaal voor de neus van een paar badgasten. Gelukkig liggen de plastic zakjes vlakbij de deur in de camper.

Aan het einde van de dag komen onze buren even praten. Ze komen uit Beieren. Voor het eerst treffen we mensen op een plek waar we geen klik mee hebben. Ze hebben alles beter, meer en mooier en weten alles. Veel commentaar op  van alles en als de  vrouw op enig moment zegt dat de Oekraïeners een probleem hebben en niet wij, dat we ze niet moeten helpen en dat we ook geen vluchtelingen uit Oekraïne moeten opnemen, omdat hun eigen Duitse mensen nu op straat slapen en de Tierheime vol zitten met Oekraïense dieren en er geen plek meer is voor de eigen honden en katten, moet ik me beheersen. Gelukkig voelen we dit beide zo. we bieden ze geen stoel of drankje aan. Het duurt best lang  voordat ze dit in de gaten hebben, maar gaan op enig moment toch weer naar hun eigen camper.

We besluiten even verderop in het dorp te gaan eten. Griekser kan het niet. We kiezen een klein restaurantje en eten heerlijk, met een cakeje en tsyporo van de baas na.