Weer naar de bewoonde wereld

De kou die verwacht hadden in de nacht viel mee. Dus waren we gisteravond een beetje te veel bedekt gaan slapen.

Inmiddels is ook de voorraad eten nagenoeg op, dus is ons ontbijt een bijzonder ontbijt. We hebben nog een paar geroosterde broodjes, ieder een ei en een appel. Dus moeten we nu echt boodschappen doen. In Korce is een grote supermarkt. Italiaans georiënteerd. Ik blijf het bijzonder vinden dat een land gebieden heeft die zo Italiaans gericht zijn dat de bevolking zelfs Italiaans spreekt. Komt nog van vroeger, maar toch. 
We hebben nog 20 km SH 75 en dus slechte weg, daarna wordt het opeens goed. Zo zal het gaan.

Ik struin nog een poosje met Nouz over de prairie en dan is het gaan.

We komen door Erseke. Een redelijk grote plaats waar een supermarkt is. Ziet er best groot uit.  Naast de supermarkt is een bakkerij. Binnen is het ongeveer 6m2, maar je kunt er niet in. De opening waar normaal gesproken een deur zou zijn is tot op heuphoogte afgesloten.  Brood moet je dus buiten bestellen. 
De supermarkt heeft wel winkelwagentjes, maar meer lege schappen dan volle. Hier kunnen we onze aanzienlijke lijst niet afvinken. We lopen nog even door het stadje om sfeer te proeven. De winkels zijn soms diep en altijd donker. Alles is op elkaar gepakt en een deel is buiten, soms. 
Ook hier zijn de terrassen, hoe klein ook, ruim bezet met koffiedrinkende, veelal mannen. Ook al is het nog geen 10.00 uur.

Elke dag verbazen we ons weer over het grote aantal politieagenten die er langs de weg staan te controleren of in auto’s rijden. Veel radarcontroles, althans dit vertellen de bordjes langs de kant van de weg. Soms staan de agenten ergens te kijken, maar vaak houden ze auto’s aan. Dit is precies andersom dan in Griekenland, waar je nooit politie ziet.

Eenmaal in Korce leidt Google maps ons verkeerd naar de supermarkt. Dit maakt dat we voorbij een andere komen en daar onze boodschappen doen. Ook deze winkel helemaal Italiaans georiënteerd. Veel pasta, kaas etc. Mogen supermarkten in Albanië geen brood, vlees en groente verkopen? In ieder geval is het er niet.

We rijden langs het meer van Ohrid en komen door Pogradec. We houden het voor gezien vandaag en vinden een camping ongeveer 8 km buiten de stad. Klein maar fijn. Tot onze verbazing is er nog een plekje naast Nederlandse mensen die ook op de eco camping stonden. We hebben een leuke klik.

Ik zwem ff heerlijk met Nouz in het meer. Fijn voor haar natuurlijk, omdat er geen golven zijn.

Vrijdag 17 juni:

We besluiten een dagje te blijven hier. We hebben een mooi privé plekje en de afgelopen dagen waren best vermoeiend. 
We houden grote schoonmaak, doen de was, Nouz wordt gekamd.

‘S middags  fietsen we even naar Pogradec en lunchen op de boulevard, die best luxe is. Echter daarachter is het toch armoe troef. 
Als we op de camping terug komen kan ik nog net samen met Nouz even zwemmen voordat het onweer komt, wat zich aankondigt.

Om 17.00 breekt het los. Harde wind, regen, hagel en onweer. De camper gaat heen en weer en dreunt. We voelen de onweersklappen. Als de bui voorbij is, blijkt de stroom uitgevallen te zijn en de camping voor een deel blank te staan. Clemens wil Nouz uitlaten, maar kan de camping niet af. Dus lopen ze het kleine strandje op en neer.

Na het eten buigen we ons over de kaart. Hoe verder. Veel wegen zijn slecht.Trekken we ons daar wat van aan, dan blijft er niet veel over. Eigenlijk moet je Albanië met een 4x4 doen, dan kun je wat beginnen. We vinden een route en kijken of het te doen is. Dus morgen weer hurry up.