Dieven bij de camper.

Vanochtend is er dichte mist. Zijn we dan toch opgelost in de mist? Ik laat Nouz uit, die maar slecht wil lopen. Sommige huizen zien er uit als onaf en onbewoond. Dat klopt dan niet. Je ziet huizen die in de oorlog kapot geschoten zijn en niet opgeruimd. Ik loop met Nouz richting een dorpje en moet er tegen praten haar mee te krijgen. Dan komen we bij zo’n huis. Onaf? Onbewoond? Ws wonen er toch mensen, hebben ze hun traliehekken nog dicht en wel de hond naar buiten gedaan. Die begint hard te blaffen. We schrikken, mn als het 3 hele grote honden zijn die op een stoepje zitten en tekeer gaan. Er blijken nog meer honden te zijn. Drie kleinere. Een grote komt naar de straat, maar blijft bij ons weg. We lopen verder en ik vind een grote stok voor de terugweg. Een stok om een hond te slaan. Zo komen we aan dat spreekwoord. Wat schetst mijn verbazing. Even later zijn ze allemaal weg. We bepalen de definitieve route en vertrekken. Alweer een bijzonder mooie route. Wat opvalt is dat de dorpen in twee talen op de borden zijn aangegeven. De ene lijkt wat op Grieks. Navragen morgen. Bijzonder rotsachtig landschap met bergen onderweg. We reizen van Bihac, via Bosanski Petrovac naar Jajce, waar veel te zien is. Daar gaan we ook een camping zoeken voor een paar dagen. Douchen, de was doen, water tanken en lozen en wc schoon. In Bosanski is een grote Bingo winkel. Een soort van Hyper U. Mooi om ff brood en vlees te halen. Brood is er, vlees is een dingetje. Alles vacuum verpakt en ik weet niet wat ik er mee kan doen. Ik scoor bevroren hamburgers. In Jajce vinden we een mooie camping, waar geen enkele kampeerder is. Toch een mooi terrein in een mooie omgeving. Er komt nog een Duitse man en later een Sloveens paar. Alles dik voor elkaar. Alleen de douche is koud, de kachel is uitgegaan en de wasmachine doet het niet. Warm water zit er niet meer in, dus douchen we in de camper. Als ik daar mee bezig ben hoor ik wat opgewonden gepraat in de buurt vd camper. Als ik buiten kom om de handdoeken op te hangen missen we een slipper van Clemens en ons deurmatje. Zwerfhonden. Mogelijk dat onze buren daarom buiten waren. We gaan het morgen vragen. Tijdens de rit hier naar toe zagen we vele watervallen. Dus een mooi uitstapje voor morgen, nadat we toch nog ff gezocht hebben naar onze spullen. Je weet maar nooit.